اثر هنری معماری با استفاده از 100 تن زباله در نمایشگاه دو سالانه معماری
در سرسرای Central Pavilion، محل برگزاری دوسالانه معماری ونیز (Venice Architecture Biennale) صد تن زباله جمع شده، اما نه مانند کوهی از زباله، این زباله ها به صورت بسیار هنرمندانه و به شکل یک اثر هنری معماری مرتب شده اند.
تکه های کرومی رنگ آهن های اوراق شده مانند نوار های در حال احتزاز از سقف آویزان شده اند. دیوار های بافت دار گچی از نزدیک به 1000 متر مربع نخاله ساخته شده اند.
.
این اینستالیشن و اثر هنری معماری ، توسط هنرمند Alejandro Aravena برنده جایزه معتبر Pritzker Architecture Prize و مدیر نمایشگاه دو سالانه معماری ونیز خلق شده است که از زباله های دوره قبل همین نمایشگاه ساخته شده.
نکته موجود در این اثر آن است که محدودیت ها نباید معمار را از نوآوری بازدارد. Aravena در این زمینه میگوید: کیفیت مواد و مصالح نیست که ارزش را مشخص میکند بلکه خلاقیت و تمایز است که به اثر ارزش میبخشد.
در یک سخنرانی رسمی Aravena ایده ساخت این آثار را با حکایتی جذاب از Maria Reiche باستان شناسی که در پرو روی فرهنگ نازکا مطالعه میکند، بیان کرد:
Bruce Chatwin در سفرش به امریکای جنوبی با خانم مسنی مواجه میشود که با نردبانی آلومینیومی بر دوش در صحرا راه میرفت، آن زن Maria Rieche، در حال مطالعه خطوط و طرح های نازکا بوده است. از روی زمین این سنگ ها هیچ معنا و حسی را به ذهن متبادر نمیکرند اما از بالای نردبان همان سنگ ها شکل هایی مانند یک پرنده، یک جگوار، یک درخت و یا یک گل را نمایان میکردند. Maria Rieche توانایی اجاره یک هواپیما برای انجام مطالعات خود را نداشت اما او آنقدر خلاقیت داشت که برای رسیدن به هدفش راهی پیدا کند. این نردبان ساده ثابت میکند که ما نباید محدودیت ها را دلیل عدم صلاحیت مان برای کارهایمان بدانیم. ما میخواهیم پانزدهمین نمایشگاه بین الملی معماری مانند آنچه از بالای نردبان دیده میشد، دیدگاه جدیدی برایمان به ارمغان آورد.
Aravena با این کار تمرینی برای طراحی در شرایط سخت و وجود محدودیت انجام داده و نام تکنیک خود را طراحی افزایشی (incremental design) گذاشته است.
.
